پیام انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات برای نوروز ۱۴۰۳
بهارا، زنده مانی، زندگی بخش
به فروردین ما فرخندگی بخش
نوروز عید مهر و دیدار و گفت‌وگو و جشن شادی و شوق و امید فرا رسید و زبان و ذهن و دل انسانی را به نیک‌گویی و نیک‌اندیشی و نیک‌خواهی فراخواند. نوروز باستانی سرفصل نوشوندگی طبیعت، نوزایی تاریخ و نوآفرینی جامعه است. این خود بزرگ‌ترین راز پایایی و پویایی این آئین سازگار با سرشت انسان و جهان است که از دل هر کهنگی و فروبستگی، تازگی و گشودگی می‌آفریند و می‌آورد.
می‌توان در این عید هم سخن کهن بیهقی بزرگ را با همان اندوه و امید زبان حال اکنون خویش دانست که «بر ما سالی گذشت و بر زمین گردشی و بر روزگار حکایتی، امید آن که کهنه رفته باشد به نیکویی و این نو همی آید به شادی».
انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات فرا رسیدن این فرصت فرهنگی و ارتباطی را برای احیای سرمایه اجتماعی و خلق فردایی روشن‌تر مغتنم می‌شمارد و تبریک می‌گوید.
سالی سخت و سرشار از رنج و افسوس بر استادان، محققان، دانشجویان و کنشگران حوزه فرهنگ و دانش و هنر و ارتباطات و غالب گروه‌های اجتماعی و شهروندان ایرانی گذشت، امید آنکه با لطف خداوند، بهار قرآن و بهار طبیعت، این ایام ناگوار بگذرد و پندار و گفتار و کردار ما که در این روزها نوروزی می‌شود، همچنان در هم‌نشینی نوروز بماند و حال همه ما از هر نظر به سوی بهبود رود.
ای ز تو رویان زمستان و بهار
ای تو گرداننده لیل و نهار
ای ز تو تغییر حال و سال‌ها
حال ما را کن تو خوش‌تر حال‌ها
هادی خانیکی
رئیس هیات مدیره انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات
اول فروردین ۱۴۰۳
