فایل صوتی سومین دوره از جلسات #رساله_پس_از_دانشگاه با مدیریت دکتر عباس کاظمی
سومین دوره از مجموعه جلسات رساله پس از دانشگاه با عنوان روایت زندگی فرودستانه با ارائه چهار پایاننامه از تاریخ ۱۶ اسفندماه ۱۴۰۳ تا تاریخ ۲۵ اردیبهشتماه ۱۴۰۴ به صورت حضوری و مجازی با همکاری مدرسه بیدار برگزار شد.
پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت، ساعت ۱۷ تا ۱۹
مدیر جلسه: عباس کاظمی
نویسندهی رساله : اعظم دهصوفیانی
گروههای فرودست، ارتباطات استیگما و میانجیگری رسانهای: مورد مطالعهی کارتنخوابهای شهر تهران
کارتنخوابی (بیخانمانی) در دو دههی اخیر توجه بسیاری از نهادهای دولتی و مدنی و پژوهشگران را به خود جلب کرده است. نگرانیهای جامعه برای مسئلهی بیخانمانی و نرسیدن به راهکاری برای رفع آن، روی آوردن به استیگما را به دنبال داشته است. خشونتهای ضد بیخانمانها، جرم انگاشتن، نامرئی بودن و اصطلاحاتی مانند ولگرد و معتاد متجاهر، از جمله استیگماهایی است که اثرات آن تا پس از بهبودی نیز همراه افراد بیخانمان است. رسانهها نیز با بازتاب تصویر این گروه، نقش مهمی در این میان دارند. این رساله به بررسی و تحلیل برنامههای رادیویی و تلویزیونی و مطالب روزنامهها و روایتهای کارتنخوابهای بهبودیافته پرداخته و تلاش میکند نشان دهد در هر تعاملی، قدرت و منافع شکل ارتباط را تعیین میکند و وابستگی تعاملات به موقعیتها به اندازهای است که ما نمیتوانیم به واقعیت یا حقیقت محضی دربارهی تعاملات برسیم. بررسی ارتباطات درونرسانهای و برونرسانهای برای ما آشکار کرد که تعاملات بیخانمانی عرصهی بازیگران گوناگون است که به واسطهی حضور این بازیگران، تعامل پیچیدهتر میشود به گونهای که در این تعاملات، ما نه با قهرمان بلکه با آدمی معمولی بودن، نه با کارتنخوابی بلکه با کشف دوبارهی فقر، نه با استیگما بلکه با خشونت، نه با نقاب بلکه با مقاومت، و نه با نهاد مدنی بلکه با نهادی تام سر و کار داریم.
پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت، ساعت ۱۷ تا ۱۹
مدیر جلسه: عباس کاظمی
نویسندهی رساله : سمانه سمیع
سرگذشتپژوهی زنان کارتنخواب بازگشته به جامعه و مشکلات آنها در زمینهی عادیسازی شرایط
این پایاننامه نتیجه یک سال ارتباط مستقیم با حدود پنج نفر از زنانی بوده است که از مشکل کارتنخوابی، فقر، اعتیاد و مشکلات ناشی از این شرایط رنج بردهاند و از شرایط خود پس از بهبودیافتگی و پس از حضور در صحن عادی جامعه سخن گفتهاند. نوسانات زندگی این زنان یکی دیگر از مسائلی است که در لابهلای مصاحبت با این زنان به رشته تحریر درآورده شده است. این پایاننامه بر آن بوده تا با نگاهی به زندگی روزمره زنان کارتنخواب و سرگذشتپژوهی آنان-که بیتاثیر از شرایط سیاسی جامعه و گفتمان قدرت نیست-چشماندازی به عملکرد حکومت (تصمیمات عاقلانه و گاه نیز عجولانه) در قبال آنها در دولتهای پس از انقلاب داشته باشد. همچنین در سرگذشتپژوهی این زنان، هم مناسباتی مورد توجه قرار گرفته که باعث شده آنها محیط خانه را ترک کنند و در فضایی ناامن به زندگی خود ادامه دهند و هم شرایطی که پس از بازگشت به جامعه با آن مواجه شدهاند.