سازمان بين‌المللى كار، دو مقاوله‌نامه مهم براى مقابله با كار كودكان تصويب كرده است:
_ مقاوله‌نامه شماره 138 (1973): مربوط به حداقل سن اشتغال است. اين مقاوله‌نامه تعيين مى‌كند كه كودكان نبايد قبل از حداقل سنى كه معمولاً ۱۵ سال است (در برخى كشورها ۱۴ سال) وارد بازار كار شوند، تا از تحصيل و رشد سالم آنها محافظت شود.
_ مقاوله‌نامه شماره 182 (1999): مربوط به ممنوعيت و اقدامات فورى براى حذف بدترين اشكال كار كودكان است، از جمله كارهاى خطرناك، بهره‌كشى جنسى، بردگى، قاچاق و كار اجبارى.
_ ايران به اين مقاوله‌نامه‌ها پيوسته و تلاش می‌كند قوانين داخلى خود را بر اساس آنها تنظيم و اجرا كند. هر چند چالش‌های اجتماعى و اقتصادى در زمينه حذف كامل كار كودك وجود دارند.
_ اين مقاوله‌نامه‌ها پايه‌ی حقوق بين‌المللى براى حمايت از كودكان و مقابله با بهره‌كشى در كار محسوب می‌شوند و نقشى كليدى در سياست‌هاى كشورها براى ایجاد محيط امن و مناسب براى رشد كودكان دارند.
منبع: روابط‌عمومی موسسه کار و تامین اجتماعی
