✍️ دکتر علی ربیعی (عضو هیات مدیره انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات)
امروز، روز ملی سینما است. این روز هم مثل خود سینما، تاریخچه پر از فراز و نشیبی داشته است. سال ۷۹، همزمان با بزرگداشت صدمین سال سینما، روز ملی سینما وارد تقویم شد ولی در سال ۹۱ آنانی که روی خوشی به سینما نداشتند، این روز را از تقویم خارج کردند تا سال ۹۳ که باز این مناسبت به تقویم‌ها برگشت.
به رغم دیدگاه‌های مختلف در مورد نقش سینما در مسائل اجتماعی و فرهنگی، معتقدم سینما همواره در متن زندگی روزمره مردم قرار داشته و به نوعی به نیاز‌های اجتماعی آنها پاسخ داده است و با پویایی، همراه با تحولات اجتماعی و حتی سیاسی حرکت کرده است.
از سینمای موسوم به فیلم‌فارسی که به نیاز مهاجرین روستایی به شهرها و همچنین طبقات پایین اقتصادی که در نتیجه تحولات ناشی از مدرنیزاسیون اول و دوم (دهه بیست و چهل) شکل گرفته بودند، پاسخ داده، تا فیلم‌های موج نو که در کنار روشنفکران و جامعه تغییرخواه دهه پنجاه قرار گرفته و با فیلم‌های درخشان، روایت‌گر تحولات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی ایران بوده و زمینه خوانش فکری مخاطبان خود را به خوبی فراهم می‌کرده است.
پس از انقلاب نیز به رغم سلایق مختلف، سینمای جنگ بخشی از اعتبار سینمای ما را رقم زده است. همچنین در دوران‌های مختلف سیاسی و اقتصادی نیز، سینما همراهی کرده و به مثابه یک جامعه‌شناسی پویا و ژرفانگر بازتابنده دیدگاه‌های جامعه بوده است.
من معتقدم همانگونه که فیلم‌های موج نو دهه پنجاه، نشان‌دهنده تحولات سیاسی اجتماعی بود، بسیاری از فیلم‌های متاخر امروز ما هم جوشش‌ها و تغییرات اجتماعی را پیش چشمان ما قرار داده‌اند.
بدون تردید، سینما نیاز یک جامعه پویا است و چه بخواهیم و چه نخواهیم سینما بخشی از حیات سیاسی و اجتماعی ما است.
این روز را گرامی داشته و برای همه اعضای خانواده سینما، بهترین‌ها آرزوها را دارم.
