فرهنگ شفاهی، فرهنگ آلزایمر است. نبود حافظه‌ی تاریخی‌اجتماعی، همدستی عمیقی با فرهنگ شفاهی دارد؛ فرهنگی متن‌گریز، درآمیخته با مردمانی شفاهی در جامعه‌ای شفاهی که می‌گویند حرف باد هواست! پس می‌شود گفت: «نوشتن» این‌جا باید عین «کنش» باشد. جامعه‌ای که نوشتن را از یاد ببرد، توان یادسپاری، امکان یادآوری، امر جمعی، دیگران، دیگری و سرانجام «خود» را از یاد خواهد برد و بی‌گمان از یک سوراخ بیش از یک‌بار گزیده خواهد شد.
روش کلاسترینگ در کارگاه‌های پن، دعوت به تجربه‌ای‌ست که «نوشتن» را امری همگانی و در پیوند با زیست و کنش جمعی می‌داند و ارزش‌های «نوشتن» را با تمرین رویه‌های آسان، عمومی و شدنیِ آن برای همه یادآوری می‌کند، روشی که بیش از هر چیز، هراس ما از نوشتن را هدف می‌گیرد. بنابراین اگر هنوز آن روح نخبه‌گرا که توان نوشتن را هدیه‌ای آسمانی برای عده‌ای خاص می‌داند، در وجودمان حلول نکرده باشد، شاید بتوانیم پرواز اعتماد را با یکدیگر تجربه کنیم و فارغ از هر اما و اگری، بنویسیم.
اما شاید پرسیده شود این روش، فارغ از کارکرد همگانی‌اش، بیش‌تر به‌کار چه کسانی می‌آید:
– این روش به فعالان آموزشی، معلمان، مربیان، آموزش‌گران و تسهیل‌گران کمک می‌کند تا در آشتی با متن و ثبت خلاق تجربه‌های یادگیری، فرهنگ یادگیری را در بستر اجتماعی‌اش، با جور دیگر نوشتن، نافذ و کنش‌مندتر کنند.
– این روش به فعالان فرهنگی و اجتماعی کمک می‌کند تا ارزش‌های بینشی و تحلیلی‌شان را با جور دیگر نوشتن، همراه و مشدّد کنند.
– این روش به فعالان هنری، به‌ویژه در هنرهای نمایشی، کمک می‌کند تا تجربه‌های‌شان را از انتزاعی‌ترین تا انضمامی‌ترین شکل آن، با جور دیگر نوشتن، تجربه‌پذیر و مؤثرتر کنند.
– این روش به فعالان رسانه‌ای، روزنامه‌نگاران، خبرنگاران و گزارش‌گران کمک می‌کند تا مسأله‌ی اجتماعی را با جور دیگر نوشتن، عریان‌‌تر و عمیق‌تر بازسپاری کنند.
کلاسترینگ این کمک‌ها را می‌کند اما در عین حال دعوتی همگانی‌ست، دعوت از همه‌ی کسانی که می‌خواهند بنویسند، همه‌ی ما مردمان عادی که هیچ تمایز غیرعادی‌سازی میان خود و «خواص» نمی‌بینیم و می‌خواهیم بنویسیم؛ پس این روش پنجره‌های نوشتن را به روی‌مان باز می‌کند، لبخند می‌زند و نوشتن تعارف‌مان می‌کند، نوشتنی بی‌هراس، تا شاید بار هستی را در این جهان فراموشی‌خواهِ فراموشکار، برای خود و دیگری تحمل‌پذیرتر کنیم…
گروه «مطالعات آموزشی» انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، در قالب برگزاری دوره‌های کارگاهی «جامعه، فرهنگ و آموزش» که در دو دسته‌ی کارگاه‌های نگرشی و کارگاه‌های مهارتی مبتنی بر طرح‌های پژوهشی و از میان نمونه‌های موفق برگزار شده در تهران و شهرستان‌ها انتخاب شده‌اند، «کارگاه‌های پن: نگارش خلاق و پنجره‌های نوشتن در فرهنگ یادگیری» را با ارائه‌ی «علی مرتضوی فومنی» و «امیر حکیمی» و با زمان‌بندی زیر در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار می‌کند:
– کارگاه «مبانی کلاسترینگ»: 9 آبان 1396 – ساعت 17 تا 19
– کارگاه «از کلاسترینگ تا بافت»: 16 آبان 1396 – ساعت 17 تا 19
– کارگاه «کلاسترینگ و انسجام روایی»: 23 آبان 1396 – ساعت 17 تا 19
– کارگاه «ریورس و الگوهای معکوس روایت در کلاسترینگ»: 30 آبان 1396 – ساعت 17 تا 19
– کارگاه «رزونانس و تشدید الگوهای روایی در کلاسترینگ»: 7 آذر 1396 – ساعت 17 تا 19
– کارگاه «واریاسیون و تنوع الگوهای روایی در کلاسترینگ»: 14 آذر 1396 – ساعت 17 تا 19
– کارگاه «فیوژن و همجوشی الگوهای روایی در کلاسترینگ»: 21 آذر 1396 – ساعت 17 تا 19
علاقه‌مندان به شرکت در این کارگاه‌های آموزشی می‌توانند برای دریافت اطلاعات بیش‌تر و ثبت‌نام با گروه مطالعات آموزشی انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات در دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران تماس بگیرند.
Email: esg.iaocsc@gmail.com
:Telegram
esgworkshops@
