پژوهش‌های متمرکز بر ارتباطات توسعه
به گزارش شفقنا رسانه، «آموزش ارتباطات در مالزی: برنامه‌ها و پژوهش‌ها درباره‌ی ارتباطات در دانشگاه پوترا در مالزی» عنوان مقاله عبدالمعطی ضمری، عضو هیئت علمی دانشگاه پوترا مالزی بود. ضمری در این مقاله درباره توسعه‌ی ارتباطات به عنوان برنامه‌ای مطالعاتی در دانشگاه پوترا مالزی (سابقا به نام دانشگاه پرانتانی مالزی شناخته میشد) بحث کرده و نوشته است: این برنامه در سال ۱۹۷۱ و با تمرکز بر ارتباطات توسعه آغاز شد. این برنامه در سطوح کارشناسی ارشد و دکتری توسط گروه ارتباطات توسعه، مرکز توسعه و اموزش مداوم پیشنهاد شد. دانشجویان تحصیلات تکمیلی عمدتا از کشورهای در حال توسعه مانند اندونزی، فیلیپین، نپال، تایلند و برونئی و همچنین دانشجویان بومی از مالزی بودند.
او در ادامه به فعالیت‌های پژوهشی دانشجویان این دانشگاه پرداخته و توضیح داده است: فعالیت‌های پژوهشی دانشجویان و کارکنان دانشگاهی اغلب متمرکز بر ارتباطات توسعه بخصوص نگاهی به چگونگی برقراری ارتباط نوآوری‌های کشاورزی با کشاورزان در مناطق روستایی بود. بخش عظیم سرمایه‌های تحقیقاتی برگرفته از آژانس‌های توسعه در وطنشان و آژانس‌های بین المللی مانند مرکز بین المللی تحقیقات توسعه (IDRC)، SEARCA، UNESCO، FAO و بانک جهانی تأمین میشد.
ضمری به شرح تاریخچه‌ای از شروع فعالیت‌هایی برای بازسازی دانشگاه پوترا و برنامه‌هایش اشاره کرده و نوشته است: در سال ۱۹۹۷، این دانشگاه بازسازی شد. این اقدام هم راستا با حرکت کشور به سوی تغییر از اقتصاد مبتنی بر کشاورزی به اقتصاد مبتنی بر صنعت بود. از این رو، نام دانشگاه نیز به دانشگاه پوترا مالزی تغییر یافت، بنابراین اجازه‌ی بازسازی کل برنامه‌های پیشنهادی دانشگاه نیز داده شد.
او در ادامه چکیده نوشته است: دانشکده جدید شکل گرفته، همراه با گروه‌هایی ذیل دانشکده زبان همراه با ارتباطات، اجازه داد رشته‌ی گسترده‌تری از ارتباطات پیشنهاد شود. بنابراین، نام گروه به گروه ارتباطات تغییر یافت، زیرا که برنامه‌های ارتباطات را در سه سطح ارائه می‌کند از جمله کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری.
این مدرس دانشگاه پوترا در ادامه به معرفی حوزههای مختلف در سه سطح کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری گروه ارتباطات پرداخته و نوشته است: در سطح کارشناسی، دانشجویان اجازه دارند تا در یکی از چهار حوزه ارتباطات سازمانی، ارتباطات انسانی، پخش گسترده و روزنامهنگاری تخصص یابند. در سطح کارشناسی ارشد، دانشجویان اجازه دارند یا در برنامه بدون تز یا در برنامه همراه با تز ثبت نام کنند و در سطح دکتری، دو تخصص اصلی ارتباطات انسانی و ارتباطات جمعی ارائه می‌شود. با ساختار جدید، حوزههای پژوهشی گسترش می‌یابند تا دامنه‌ی وسیع‌تری از رشته‌ی ارتباطات را مهیا سازند.
دانشکده ارتباطات و ظرفیتهای ملی، منطقهای و بینالمللی
محمد مهدی فرقانی، رئیس دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی، سخنران دیگر این نشست مقاله‌ای با عنوان « دانشکده علوم ارتباطات و آموزش روزنامهنگاری در ایران» نوشته است. فرقانی در ابتدا به بیان تاریخچه‌ای از آموزش روزنامهنگاری پرداخته و نوشته است: آموزش روزنامهنگاری در ایران سابقه‌ای ۷۸ ساله دارد. اگر چند دوره آموزشی غیرمستمر و نامنظم را که از سال ۱۳۱۸ تا ۱۳۴۶ برگزار شد، نادیده بگیریم، از تأسیس نخستین دانشکده علوم ارتباطات در ایران ۵۰ سال می‌گذرد. در طول نیم قرن اخیر، صدها دانش‌آموخته‌ی روزنامهنگاری راهی مطبوعات، خبرگزاری‌ها و در سالهای اخیر، پایگاه‌های خبری شده‌اند و از این حیث نام دانشکده علوم ارتباطات با روزنامهنگاری حرفه‌ای ایران عجین شده است.
رئیس دانشکده ارتباطات در ادامه نوشته است: دانشجویان این دانشکده در طول دوره چهارساله کارشناسی موظفند حدود ۲۴۰ ساعت در یکی از سازمان‌های رسانهای به کارآموزی بپردازند و نیز قادرند اخبار و گزارش های تولیدی خود را در پایگاه خبری عطنا وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی منتشر کنند.
فرقانی در این مقاله به بیان تاریخچه‌ی شکل‌گیری و تحولات دانشکده علوم ارتباطات به مثابه میراث دکتر کاظم معتمدنژاد، پدر علوم ارتباطات ایران اشاره کرده و نوشته است: تاریخچه‌ی دانشکده‌ی علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی به تأسیس مؤسسه‌ی عالی مطبوعات و روابط عمومی در پاییز سال ۱۳۴۶ بازمی‌گردد. این مؤسسه، در آذر ماه سال ۱۳۴۷، بنا بر موافقت وزارت علوم و آموزش عالی وقت به مؤسسه‌ی عالی علوم ارتباطات اجتماعی تغییر نام داد و سپس در خرداد سال ۱۳۵۰، به واسطۀ پیشرفت مطلوب آن در زمینههای آموزش روزنامهنگاری، روابط عمومی و مدیریت، به دانشکده علوم ارتباطات اجتماعی تبدیل شد.
او در ادامه گفته است: دانشکده‌ی علوم ارتباطات اجتماعی مجری دورههای کارشناسی روزنامهنگاری، روابط عمومی و امور اجتماعی، مدیریت، بازاریابی و تبلیغات بازرگانی، و مترجمی بود و به صورت غیرانتفاعی اداره میشد. شاخصترین اساتید هر یک از حوزههای نام برده طی سالهای ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۹ در این دانشکده به آموزش دانشجویان مشغول بودند. در پی انقلاب فرهنگی و تعطیلی دانشگاهها در سال ۱۳۵۹، دانشکده‌ی علوم ارتباطات اجتماعی نیز تعطیل شد.
فرقانی به راهاندازی رشته کارشناسی علوم اجتماعی با گرایش ارتباطات اجتماعی در سال ۱۳۶۱ به عنوان شروع دوران جدید اشاره کرده و نوشته است: پس از راهاندازی این رشته، در سال ۱۳۶۹ رشته‌ی کارشناسی ارتباطات اجتماعی با دو گرایش روابط عمومی و روزنامهنگاری هم راهاندازی شد و همزمان، دوره‌ی کارشناسی ارشد علوم ارتباطات نیز آغاز به کار کرد و دورۀ دکتری علوم ارتباطات نیز برای اولین بار در سال ۱۳۷۵ راهاندازی شد.
او در ادامه این تاریخچه نوشته است: در شهریورماه سال ۱۳۸۳ درخواست تأسیس دانشکده علوم ارتباطات در دانشگاه علامه طباطبایی با سه رشتۀ روزنامهنگاری، روابط عمومی، مطالعات ارتباطی و فناوری اطلاعات در مقطع کارشناسی و یک رشتۀ علوم ارتباطات در مقطع کارشناسی ارشد و دکتری علوم ارتباطات در شورای گسترش آموزش عالی در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری به تصویب رسید و در آذرماه همان سال، همزمان با برپایی نخستین همایش علمی بزرگداشت دکتر کاظم معتمدنژاد، پدر علوم ارتباطات ایران، فعالیت آن به صورت محدود و نمادین در درون این دانشکده آغاز شد که فرقانی به عنوان رئیس وقت دانشکدۀ علوم اجتماعی، سرپرستی آن را برعهده داشت.
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه‌طباطبایی در ادامه به استقلال دانشکده اشاره کرده و نوشته است: دانشکده‌ی علوم ارتباطات از تیر ماه سال ۱۳۹۴ در قالبی مستقل و در مکانی جدید در پردیس مرکزی دانشگاه علامه‌طباطبایی تأسیس شد و به این ترتیب، نخستین دانشکده‌ی علوم ارتباطات در دانشگاههای دولتی در دوره‌ی پس از انقلاب راهاندازی شد. این دانشکده دارای ۸۰ عضو هیئت علمی و استاد مدعو است که در سه گروه آموزشی در سه مقطع تحصیلی کارشناسی (سه رشته)، کارشناسی ارشد (سه رشته) و دکتری (یک رشته) در دورههای روزانه و شبانه به آموزش حدود ۱۰۰۰ دانشجو اشتغال دارند. این دانشکده هماکنون از امکاناتی چون کتابخانه، سالن اجتماعات، واحد انتشارات، استودیوی تصویربرداری، استودیوی صدابرداری، لابراتوار عکاسی، کارگاه روزنامهنگاری و باشگاه خبری برخوردار است.
او در این مقاله به تلاش‌های دانشکده در زمینه‌ی تأمین ظرفیت علمی و کارشناسی برای حوزههای مختلف علوم ارتباطات اشاره کرده و نوشته است: دانشکده‌ی علوم ارتباطات در تلاش است تا همزمان با فراهم کردن ظرفیتهای علمی و توسعه‌ی هیئت علمی متخصص در گروههای آموزشی خود، نسبت به راهاندازی رشتهها و مقاطع جدید تحصیلی، از جمله کارشناسی ارشد ارتباطات سلامت، کارشناسی ارشد ارتباطات محیط زیست، کارشناسی ارشد مطالعات فرهنگی و رسانه، کارشناسی ارشد مطالعات شبکههای اجتماعی، دکترای روزنامهنگاری و در آیندۀ دورتر، دکترای روابط عمومی اقدام کند تا بتواند به بخشی از رسالت خود در زمینۀ تأمین ظرفیت علمی و کارشناسی برای حوزههای مختلف علوم ارتباطات تحقق بخشد.
فرقانی در ادامه این چکیده خبر داده است: کرسی ارتباطات علم و فناوری یونسکو یکی از پروژههای در دست پیگیری دانشکدۀ علوم ارتباطات است که با همکاری کمیسیون ملی یونسکو در ایران و میزبانی دانشکده‌ی علوم ارتباطات به زودی در دو زمینه‌ی اصلی آموزش و پژوهش راهاندازی خواهد شد. در بخش آموزش، دانشکده در صدد است که با استفاده از ظرفیتهای ملی، منطقهای و بینالمللی، به نیازسنجی، مطالعات اولیه و راهاندازی دورههای تحصیلات تکمیلی و نیز دورههای آموزش کوتاهمدت برای روزنامهنگاران علم، متخصصان رسانهها و جامعۀ علمی اقدام کند. همچنین در بخش پژوهش، دانشکده در قالب این پروژه و به کمک مؤسسات همکار خود، پژوهشهایی را در زمینههای مربوط به مخاطبان و بازنمایی رسانهای علم و فناوری راهبری خواهد کرد تا مسیر عمومیسازی علم و فناوری در ایران تسهیل شود.
دلایل رونق آموزش ارتباطات در مالزی
مقاله بعدی به عنوان «آموزش ارتباطات در مالزی » نوشته محمد یوسف عبدالله، مدرس دانشگاه کبانگسان مالزی بود. محمد یوسف در مقاله‌اش گزارشی درباره‌ی آموزش ارتباطات در مالزی و نیز تحلیل کوتاهی بر توسعه رشته ارتباطات در سطح دانشگاهی در مالزی نوشته است: آموزش ارتباطات در دانشگاههای مالزی، از سال ۱۹۷۱ با تأسیس رشته ارتباطات در دانشگاه سِینس مالزی در شهر پنانگ، آغاز شد. پس از این تاریخ، ظرف ۵ سال، در سه مؤسسه آموزشی دیگر (انستیتو تکنولوژی مارا که امروز به عنوان دانشگاه مارا شناخته می شود، دانشگاه پرتانیان که امروز با عنوان دانشگاه پوترا شناخته می‌شود، و دانشگاه کبانگسان) نیز رشته ارتباطات ایجاد شد.
او در این مقاله به دلایل رونق آموزش ارتباطات در مالزی پرداخته و نوشته است: از جمله دلایل رونق آموزش ارتباطات در مالزی، گسترش دانشگاههای دولتی و حرکت به سمت سیاست آزادسازی آموزش عالی بود که نمود عینی سیاست مورد اشاره را می‌توان در اجازه تأسیس دانشگاههای خصوصی از سوی مؤسسات داخلی و خارجی دانست.
عبدالله نوشته است: در حال حاضر، می‌توان گفت تقریبا همه‌ی دانشگاههای مالزی رشته‌ای به نام ارتباطات را دارا هستند و از پایین‌ترین مدارک دانشگاهی تا بالاترین مدارک دانشگاهی را برای آن ارائه می‌دهند. از دیگر دلایل رشد رشته ارتباطات در مالزی می‌توان به رشد فزاینده صنایع رسانهای، محبوبیت یافتن رشته ارتباطات در میان دانش آموزان و نیز ایجاد فرصتهای شغلی مرتبط با آن اشاره نمود. برنامه تدریس ارتباطات در دانشگاههای مالزی به جای تخصصی بودن، سعی در ارائه جامع همه گرایش‌های ارتباطات دارند و ترکیب مناسبی از مهارت‌های عملی و دانش نظری را در برنامه درسی خود فراهم می‌آورد که هدف از آن، تجهیز دانشجویان به مهارت‌های لازم و توان کاربرد دانش ارتباطی در حوزههای متنوع مرتبط با این رشته است.
تجربیات فشرده» خبرنگاران کارورز
به گزارش شفقنا رسانه، عباس خش اندیش معاون آموزش و پژوهش ایسنا، سخنران دیگر این نشست، به بیان تجربه آموزش نیروهای انسانی در این خبرگزاری پرداخته است و در ابتدای سخنان خود می‌گوید: من عنوان سخنرانی‌ام را «جوان و حرفه‌ای» انتخاب کردم و این کمی متناقض به نظر می‌رسد. ولی ما در خبرگزاری نشان دادیم جوان بودن و حرفه‌ای بودن با هم تناقضی ندارند و می‌توانند همزمان با هم وجود داشته باشند.
او با اشاره تاریخچه و تأسیس خبرگزاری با بیان توضیحاتی درباره فضای رسانهای آن زمان بیان می کند: خبرگزاری دانشجویان ایران سال ۱۳۷۸ به عنوان دومین خبرگزاری کشور و اولین خبرگزاری غیردولتی کشور کارش را شروع کرد. شرایط خاص آغاز به کار این خبرگزاری در سال ۱۳۷۸ مسئله‌ی مهی بود که لازم است به آن اشاره کنم. دو سال از انتخابات سال ۷۶ و تحولات سیاسی خاص آن دوره گذشته بود و به طور خلاصه ما در آن دوره با فضای نسبتاً باز رسانهای مواجه بودیم و شاهد این بودیم که رسانه‌های مکتوب –روزنامه‌ها- رشد بسیار زیادی داشتند. اما رسانه‌هایی که بتوانند تغذیه‌کننده این رسانه‌های تازه باشند، آن قدر در دسترس نبودند. ما فقط یک خبرگزاری {ایرنا} در کشور داشتیم که به شکل سنتی کارش را انجام می‌داد.
خش‌اندیش در ادامه بیان می‌کند: به دلیل شریطی که توضیح دادم، در تابستان ۱۳۷۸ فعالیت‌های آزمایشی شروع شد و من هم یکی از آن افراد بودم. بر مبنای یک سری اصول کار خود را در پاییز سال ۷۸ به طور رسمی شروع کرد. یکی از اصول ما تأکید بر استفاده از دانشجویان بود. چون در آن فضا دانشجویان را غیروابسته‌ترین و آماده‌ترین نیروهای فعال در حوزه‌ی فعالیت‌های رسانهای می‌دانستیم. بر روی خلاقیت دانشجویان با سنین پایین می‌توانستیم حساب کنیم و این مسئله مهمی بود و تلاش کردیم تا با استفاده از نیروهای دانشجویی در سراسر کشور فعالیت جدید رسانه را با عنوان خبرگزاری شروع کنیم.
معاون آموزش و پژوهش ایسنا با بیان برخی مشکلات در ابتدای تأسیس این خبرگزاری می‌گوید: در فضای سیاسی و حساس آن کشور استفاده از جوانان بی‌تجربه برای انجام یک کار فوق‌العاده حساس معقول به نظر نمی‌رسید. از طرفی هم اصرار داشتیم تا از نیروهای دانشجویی استفاده کنیم که قبلاً جایی کار نکرده‌اند و این باعث شد تا ما با یک مسئله جدیدی مواجه شویم. مسئله جدید این بود که حتی دانشجویان رشته روزنامهنگاری و ارتباطات در سراسر کشور در هنگام کار عملی و حرفه‌ای نیازهای ما را برآورده نمی‌کردند. ما احساس می‌کردیم صرفاً با تکیه بر آموزش مراکز رسمی و دانشگاههای آن زمان نمی‌توان بر روی کار دانشجویان حساب کرد. بنابراین مجبور بودیم تا نظام آموزشی داخل خبرگزاری را خود طراحی کنیم. و بر اساس نیازهایمان کار را پیش ببریم. جوانان ۲۰ ساله و حتی ۱۸ سالهای داشتیم و قرار بود در مدت کوتاهی وارد یکی از حساس‌ترین مشاغل دنیا شوند.
او در ادامه توضیح می‌دهد: در اینجا مفهومی به نام خبرنگاران کارورز داشتیم و مجبور بودیم ساختار خودمان را طراحی کنیم. در مرحله اول دانشجویان رشته‌های متفاوت را دعوت کردیم تا در کلاس های کوتاه و فشرده ۳۰ ساعته ما شرکت کنند. محتوای این کلاس‌های ۳۰ ساعته صرفا تاکید بر بخش‌هایی در متون آموزشی بود که میشد با آن‌ها کار کرد. در واقع ما مجبور بودیم دانشجویان را از نظریه‌ها کمی دور کنیم و صرفاً بر روی جنبه‌هایی تأکید کنیم که می‌تواند در کار حرفه‌ای روزانه آن‌ها مفید باشد. در ادامه‌ی این کار بعد از گذراندن این دوره‌ها دانشجویان به مجموعه‌ای وارد با عنوان «انجمن دانشجویان خبرنگار» وارد می‌شدند.
خش‌اندیش در ادامه بیان می‌کند: این انجمن مجموعه‌ای بود که با افراد برگزیده کلاس‌ها شروع به کار می‌کرد و آموزش می‌داد. این افراد به طور مستقیم با بخش‌های مختلف تحریریه شروع به فعالیت می‌کردند. کار با تحریریه به شکل همراهی کردن با خبرنگاران باسابقه‌تر، آموزش مستقیم از کسانی که به عنوان دبیر تحریریه کار می‌کردند، ادامه پیدا می‌کرد. این اعضا بعد از کار فشرده و سخت آرام آرام تجربه‌ای پیدا می‌کردند و می‌توانستند اولین مطلب تهیه شده بر روی سایت را ببینند. همزمان با این کارگاه‌های دیگری هم برگزار میشد. منظور از اصطلاح «تجربیات فشرده» که استفاده کردم، تعداد کارهایی است که یک خبرنگار در طول یک روز انجام می‌دهد. اینها آن قدر افزایش پیدا می‌کند که باعث می‌شود در مدت کوتاهی با جنبه‌های مختلف علمی و عملی آشنا شود. نهایتاً بعد از حدود یک سال خبرنگارانی داشتیم که می‌توانستند در فضای حرفه‌ای همگام با خبرنگاران باسابقه رسانه‌های دیگر کار حرفه‌ای خود را به خوبی انجام دهند.
خش اندیش تأکید می‌کند: حاصل این اتفاق می‌تواند به عنوان یک تجربه در راهاندازی خبرگزاری در کشورهای در حال توسعه مورد توجه قرار بگیرد. مخصوصاً وقتی شما مجبور هستید با امکانات کم و با نیروی انسانی محدود یک فعالیت حرفه‌ای را شروع کنید. این الگو ۱۸ سال است که کار می‌کند و بر اساس ارزیابی‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دو سال متوالی رتبه اول در کشور داشت و امسال به رتبه دوم نقل مکان کرد. خیلی از کارشناسان معتقد هستند این خبرگزاری در حال حاضر قابل‌اعتمادترین خبرگزاری در کشور است. با وجود استفاده از نیروهای جوان و کم تجربه ما در طول این سال‌ها حتی یک مورد محکومیت در هیچ مجموعه قضایی نداشتیم.
او در پایان توضیح می‌دهد: امروز بسیاری از جوان‌های کم‌تجربه‌ای که در سالهای قبل وارد این خبرگزاری شدند یا در خود این خبرگزاری به عنوان مدیر مشغول به کار هستند یا در بسیاری از رسانه‌های کشور. ما فکر می‌کنیم علاوه بر ارائه خدمات اطلاع رسانی به کشور در زمینه آموزش نیروهای حرفه‌ای برای کار در رسانهها هم شاید بتوان آن را جزء کارآمدترین مدارس تربیت خبرنگار در کشور بدانیم. جایی که خیلی از خبرنگاران پس از آموزش‌های تئوریک در دانشگاه ها فرصت می‌کنند کار عملی را یاد بگیرند.
فراموش کردن فضای سنتی رمز بقای رسانهها است
مدیرعامل ایرنا سخنران دیگر این نشست بود که با اشاره به تغییرات رسانهها بیان می‌کند: امروز همه به سمت اخبار و اطلاعات کوتاه تمایل دارند که باید به طور جد به آن توجه و تا حد ممکن در رسانهها از اخبار کوتاه استفاده کرد. فراموش کردن فضای سنتی و رویکرد نوین رسانهای تنها رمز بقای رسانهها است و تا دیر نشده باید اقدامات اصلاحی در نحوه‌ی تولید محتوا صورت داد و برای تولید تحلیل، تفسیر و گزارش نیز برنامه‌ریزی جداگانه انجام داد.آموزش از فضای تئوری به رویکرد کارگاهی برای افزایش مهارت، ضروری است زیرا آگاهی به تنهایی کافی نیست و مهارت نیز باید فرا گرفته شود.
به گزارش ایرنا، محمد خدادی آموزش را به منزله اکسیژن برای حیات رسانهها می‌داند و برخی اقدامات این رسانه را در راستای آموزش و به‌روزرسانی دانش همکاران این مجموعه یادآور شد. همچنین کوتاه نویسی و استفاده از ابزارهای نوین ارتباطی هم به گفته‌ی او از رویکردهای مورد توجه است.
او معتقد است: کارگاه‌محور بودن را به کلاس‌محور بودن باید تغییر داد و با توجه به تحولات اساسی در حوزه رسانه به تغییرات مبتنی بر سوشیال مدیا (رسانه های اجتماعی) توجه جدی داشت. معلوم نیست آینده دنیا چگونه به پیش خواهد رفت و با توجه به جریان شتابان تکنولوژی روز، حتی نمی توان فردا را پیش بینی کرد. از همین رو باید در زمینه کاربرد تکنولوژی و تغییرات آن، توجه لازم را به کار برد، هرچند، تغییر برای سیستم‌ها آسان نیست. امروز همه اطلاعات در حال اتصال به تلفن هوشمند است و باید درباره‌ی امکانات تلفن همراه، واقع گرا باشیم.
مدیرعامل خبرگزاری جمهوری اسلامی توضیح می‌دهد: تأثیر تکنولوژی و رقابت میان مردم عادی و رسانهها در انتشار اخبار موجب شده با پدیده‌های جدیدی در فضای مجازی مواجه شویم. امروزه هر شخصی از تلفن هوشمند خود می تواند بهره بگیرد و از فضای تبادل اطلاعات استفاده وافی و کافی ببرد.شبکه های اجتماعی رقیب رسانهها نیستند، شریک و همکار رسانه‌های سنتی و رسمی هستند.
خدادی در بخش دیگری از سخنانش با بیان تاریخچه این خبرگزاری بیش از ۸۰ سال فعالیت اظهار داشت: این رسانه از تلکس شروع کرد و امروز با تغییرات گسترده در این خبرگزاری مادر روبه‌رو هستیم.
بخشی از این تغییرات و استفاده از ۱۰ زبان خارجی زنده به منظور اطلاع‌رسانی و تبادل اطلاعات و اخبار در سطح دنیا است.در گذشته بیشتر بر تهیه خبر و گزارش ویژه متمرکز بودیم اما امروز با چهره جدیدی از ارتباطات و بهره‌گیری از فضاهای دیجیتال در این سازمان روبه‌رو هستیم.
«آموزش ارتباطات و رشته‌های آن در ایران و مالزی» سومین نشست از «سمینار بینالمللی رسانه و ارتباطات؛ تجربیات ایران و مالزی» روز ۱۹ تیر ۹۶ در دانشکده علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد.
